Για μερικούς που δεν την βίωσαν την καλλιέργεια του καπνού , ίσως να μην τους αγγίζει. Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι συνοδοιπόροι και οι παρακάτω φωτογραφίες και βίντεο σίγουρα θα τους ταξιδέψει κάποιες δεκαετίες στο παρελθόν.
Πριν αρκετά χρόνια τέτοια εποχή τον Ιούλιο οι λάκες ήταν καταπράσινες γεμάτες από ζωή, φωνές και γέλια μικροί μεγάλοι έδιναν το παρών για να βγάλουν το φιντάνι από τις »βραές», να το φυτέψουν, να το σκαλίσουν και μετά το μάζεμα να το αρμαθιάσουν.
Πόσο κόσμο συναντούσε κανείς τότε στα χέρσα και έρημα σήμερα χωράφια;
Τότε τα καπνά κρατούσαν ζωντανή την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων του χωριού και της γειτονιάς, όλοι αντάμα μια οικογένεια μοιραζόντουσαν το κάθε τι.
Σήμερα παντού ερημιά και ξερά χόρτα, οι περισσότεροι πλέον κλεισμένοι στο καβούκι τους, μοιράζονται την μοναξιά τους στο χαζοκούτι της τηλεόρασης και στο διαδίκτυο.
Τότε αν και η στέρηση, η κούραση και το λιοπύρι ήταν αναπόφευκτα στη ζωή τους, τα πρόσωπα όλων ήταν γαλήνια, γεμάτα ζωντάνια και χαμόγελο.
Σήμερα οι περισσότεροι ζουν στην ανάπαυλα απολαμβάνουν τις ανέσεις και την πολυτέλεια,αλλά παρόλα αυτά η μελαγχολία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα και το χαμόγελο πλέον ανύπαρκτο στα χείλη τους .
Τι άλλαξε;
Εμείς η η ζωή μας;
Την απάντηση θα την πάρει ο καθένας ρωτώντας τον εαυτό του, ψάχνοντας μέσα του το γιατί.
Μια απάντηση που τελικά θα μείνει το ίδιo μια ερώτηση όπως πριν!
Το φύτεμα, το μάζεμα και το αρμάθιασμα του καπνού το 1975 στην Ποταμούλα: