Περπατούσε νευρικά στον διάδρομο, ακριβώς μπροστά από την πόρτα, σαν ακροβάτης πάνω από το κενό. Στη συνέχεια οι πόρτες άνοιξαν απότομα.
Ο σκύλος είχε μόλις επαναφέρει στη ζωή ό,τι η μοίρα είχε φαινομενικά αφαιρέσει.
Η οικογένεια Μορινό δεν είχε γνωρίσει την ευτυχία για χρόνια.
Για πολύ καιρό δεν είχαν παιδιά.
Η Μαριάννα Νικολάεβνα, μια γλυκιά και αποφασιστική γυναίκα, είχε εξετάσει όλες τις δυνατότητες: διάσημες κλινικές, πνευματικά προσκυνήματα, επισκέψεις σε ειδικούς, ακόμα και μια επίσκεψη στη Βηθλεέμ.
Ο σύζυγός της, ο Σερζ, την συνόδευε πάντα, διακριτικός αλλά σταθερός σαν βράχος. Και οι δύο πάλευαν πλάι-πλάι κατά της ατεκνίας, αλλά χωρίς επιτυχία.
Διαβάστε περισσότερα στο πρώτο σχόλιο… 👇 👇 👇
Στο τέλος, αποφάσισαν να υιοθετήσουν. Η επιλογή τους έπεσε σε δύο μικρές κοπέλες από ένα ορφανοτροφείο σε κοντινή περιοχή.
Καθώς προετοιμάζονταν για το ταξίδι, η Μαριάννα ξαφνικά ένιωσε άσχημα από τη μυρωδιά των κεφτέδων που μόλις είχε μαγειρέψει.
Το ταξίδι ακυρώθηκε. Κατευθύνθηκαν προς την κλινική της γειτονιάς.
Εκεί, σοκ: ήταν έγκυος. Στην πραγματικότητα, περίμενε δύο! Ήταν ήδη 15 εβδομάδων.
Ο Σερζ ξέσπασε σε κλάματα χαράς. Δεν μπορούσε να ησυχάσει, αναποδογυρίζοντας περιοδικά και στυλό στην αίθουσα αναμονής.
Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή τους πήρε άλλη τροπή.
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
Ο Σερζ άρχισε να ελέγχει κάθε ετικέτα τροφής, αγοράζοντας μόνο βιολογικά και αυστηρά υγιεινά προϊόντα.
Η Μαριάννα, έμπειρη δασκάλα και μορφωμένη γυναίκα, συνδύαζε την αυστηρότητα με την τρυφερότητα.
Η εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη – η Μαριάννα δεν ήταν πλέον νέα. Αλλά τελικά, δύο υγιείς κορίτσια ήρθαν στον κόσμο.
Ονομάστηκαν Έλις και Λούνα, προς τιμήν των γιαγιάδων τους.
Τα παιδιά μεγάλωναν ήρεμα. Η Έλις, ζωντανή και αθλητική, ξεκίνησε κολύμβηση και πέτυχε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Προσέλκυσε πολύ γρήγορα τα βλέμματα – ιδιαίτερα του Λουί, ενός τίμιου και σίγουρου νέου, με τον οποίο αρραβωνιάστηκε.
Η Λούνα, πιο ήσυχη, λάτρευε το διάβασμα, τα φυτά και τη μαγειρική. Μετέτρεπε τα υπολείμματα σε νόστιμα πιάτα, τα οποία η αδελφή της απολάμβανε με θαυμασμό.
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
— Πώς καταφέρνεις και παραμένεις τόσο αδύνατη; την πείραζε η Έλις.
Η Λούνα αγαπούσε επίσης τα ζώα: μάζευε σκαντζόχοιρους, τραυματισμένα πουλιά και αδέσποτα γατιά.
Ο σύντροφός της ήταν ο Τάισον, ένας μεγάλος ποιμενικός σκύλος από την Κεντρική Ασία που της είχε δωρίσει για τα 15α γενέθλιά της.
Ήταν γλυκός, προστατευτικός και στοργικός – εκτός από εκείνη την ημέρα.
Όταν ο Λουίς, η Έλις και η Λούνα πήγαιναν να επιλέξουν το μενού για τον γάμο τους σε ένα εστιατόριο, ο Τάισον ξαφνικά επιτέθηκε στο αυτοκίνητο, γρυλίζοντας και προσπαθώντας να δαγκώσει τα λάστιχα.
Ο Σερζ αντέδρασε, θεωρώντας ότι ήταν απλώς μια περαστική παρορμητική κίνηση.
— Αυτός ο σκύλος είναι κολλημένος πάνω σου σαν τη σκιά σου, αστειεύτηκε η Έλις.
Αλλά η Λούνα ήταν ταραγμένη. Ένιωθε μια αδιόρατη αγωνία.
Αποχαιρέτησε με το χέρι της από το παράθυρο και κοίταξε τον σκύλο της για τελευταία φορά.
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
Μετά, το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε στη στροφή.
Και ήρθε η τραγωδία.
Ένα βαρέων οχημάτων που μετέφερε ξύλα έχασε τον έλεγχο σε μια στροφή.
Η σύγκρουση ήταν μετωπική. Η πρόσκρουση μετέτρεψε το αυτοκίνητο σε ένα αναγνωρίσιμο κουφάρι.
Η Έλις και ο Λουίς πέθαναν ακαριαία.
Η Λούνα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, σε βαθύ κώμα.
Η κηδεία ήταν αφόρητη. Η Μαριάννα ούρλιαξε από πόνο. Ο Σερζ έπρεπε να την κρατήσει πάνω από τον τάφο.
Στο σπίτι των γονιών του Λουί, ο θρήνος ήταν τόσο μεγάλος που η μητέρα χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου.
Η Λούνα παρέμενε συνδεδεμένη με τα μηχανήματα, χωρίς καμία αντίδραση.
Η φυτική της κατάσταση έριξε όλους τους αγαπημένους της σε απελπισία.
Όλοι εκτός από έναν.
Ο γιατρός, Ντάνιελ Μορέλ, αρνήθηκε να την εγκαταλείψει.
Πίστευε σε αυτήν.
Οι συνάδελφοί του πίστευαν ότι υπερβολικά επιμένας.
Αλλά ο Ντάνιελ έβλεπε σε αυτήν ένα φως που δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Πρότεινε μια πειραματική επέμβαση, επικίνδυνη και ακριβή.
Η οικογένεια Μορινό πούλησε το αυτοκίνητο, τα κοσμήματα, τα εργαλεία – τα πάντα για να την δοκιμάσουν.
Αλλά η επέμβαση απέτυχε.
Ο Ντάνιελ έκλαψε σιωπηλά πίσω από μια κουρτίνα.
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
Η ελπίδα φαινόταν να έχει σβήσει.
Ένα πρωί, ο Σερζ ανακοίνωσε στη σύζυγό του ότι θα επέτρεπε στον σκύλο να αποχαιρετήσει τη Λούνα.
— Δεν αξίζει να πεθάνει μόνη, ψιθύρισε.
Καθώς ο Ντάνιελ ετοιμαζόταν να επαναλάβει τη συζήτηση, έγινε ένα θαύμα.
Ο Τάισον άρπαξε ξαφνικά την πόρτα.
Η Λούνα άνοιξε αργά τα μάτια της.
Ένας ψίθυρος:
— Τάισον… με κάλεσες…
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
Οι αισθητήρες άρχισαν να στέλνουν σήματα. Οι νοσηλευτές πάγωσαν. Ο Ντάνιελ έμεινε ακίνητος στην πόρτα.
Σιγά-σιγά, η Λούνα άρχισε να ανακτά τη δύναμή της.
Ο σκύλος άρχισε κι αυτός να τρώει, να τρέχει και να παίζει.
Η Μαριάννα γελούσε ανάμεσα στα δάκρυά της.
Ο Ντάνιελ φρόντιζε την ασθενή του μέρα και νύχτα.
Ένα μέρα, έφερε μια σπιτική σαλάτα.
Από τον πόνο στο φως: η ανατρεπτική μοίρα μιας οικογένειας που σώθηκε από την αγάπη, την πίστη και έναν σκύλο
Η Λούνα, διασκεδασμένη, αστειεύτηκε:
— Μαγειρεύεις σαν επαγγελματίας, γιατρέ Μορέλ. Αλλά… εγώ παραμένω η καλύτερη.
Εκείνος χαμογέλασε.
— Ίσως. Αλλά είμαι τρελός για σένα έτσι κι αλλιώς.
Της ζήτησε σε γάμο. Εκείνη δέχτηκε.
Φιληθήκαν.
Και ο Τάισον, ως ζαλισμένος σκύλος, μπήκε ανάμεσά τους για να προσφέρει τα δικά του υγρά φιλιά.
